Detecteren en Benaderen

Voor het detecteren van ontplofbare oorlogsresten (explosieven) wordt gebruik gemaakt van geavanceerde opsporingsapparatuur, te weten magnetometers en metaal detectoren. Een non-realtime (computerondersteunde) detectie wordt veelal uitgevoerd met een meetkar waarop meerdere magnetometersondes zijn gemonteerd. Tijdens het detecteren wordt de meetdata opgeslagen in een speciale datalogger. Ook is het mogelijk een realtime detectie te laten uitvoeren. Hierbij worden de waargenomen verdachte (significante) objecten direct benaderd.

Voor het interpreteren van meetdata zijn verschillende evaluatieprogramma’s beschikbaar. Deze programma’s kunnen de meetdata in zijn geheel, of een selectie daarvan, berekenen. Verstoringen waarvan de meetwaarden overeenkomen met waarden zoals die veroorzaakt worden door munitie-artikelen, worden als verdacht aangemerkt. Hierbij wordt de locatie vastgelegd in x, y en z. Het resultaat van de interpretatie is een objectenlijst, waarin de verdachte verstoringen van het meetveld zijn aangegeven alsmede een veldkaart waarin de verstoringen met rode en blauwe kleuren digitaal zichtbaar worden gemaakt.

De verdachte (significante) objecten worden middels DGPS uitgezet en aansluitend gelokaliseerd. Vervolgens worden de verdachte objecten, afhankelijk van de grootte en diepteligging, handmatig of met behulp van een (beveiligde) graafmachine benaderd. Na het benaderen van een object wordt deze geïdentificeerd door de verantwoordelijke senior deskundige OOO. Indien het benaderde object een explosief blijk te zijn wordt het veiliggesteld en overgedragen aan de EODD (Explosieven Opruimingsdienst Defensie).